Dom Pomocy Społecznej w Psarach powstał w roku 1954 w znacjonalizowanym majątku rodziny Brodowskich, właścicieli wsi Psary. Na potrzeby Domu przeznaczono pałac wraz z budynkiem kuchni dworskiej i 8 hektarowym parkiem. Domy pomocy społecznej powstające w latach pięćdziesiątych XX wieku tworzone były przede wszystkim z myślą o pokoleniu osób, które przeżyło dwie wojny światowe. Były to osoby chore, kalekie i samotne, wśród których sporadycznie zamieszkiwały osoby młode niepełnosprawne.
Jako pierwsza w Domu w Psarach zamieszkała w grudniu 1954 Pani Helena Warot, mieszkanka likwidowanego Domu Starców w Ostrowie Wielkopolskim prowadzonego przez Zgromadzenie Sióstr Elżbietanek. Pierwszą Dyrektor Domu została natomiast Pani Wanda Krakowska, która do pałacowych komnat, pokoi łaziennych wykładanych marmurem wprowadzała kolejnych mieszkańców. W dużych, wieloosobowych wtedy salach zamieszkiwały osoby stare i schorowane, samotne, odrzucone przez rodzinę. Opiekę nad mieszkańcami sprawowali pracownicy świeccy wraz z siostrami ze Zgromadzenia Sióstr Elżbietanek, które pracowały i zamieszkiwały w naszym Domu do 2001 roku. We wczesnych latach funkcjonowania przy Domu utworzono Gospodarstwo pomocnicze, istniejące do 2002 roku, w którym również pracowało wielu mieszkańców wraz z opiekunami, w ogrodzie, na polach, przy zwierzętach i przy czynnościach porządkowych. W pierwszych latach powojennych zaspokajane były przede wszystkim potrzeby związane z zapewnieniem „dachu nad głową”, posiłku i opieki medycznej w odpowiednich warunkach higienicznych, wydaje się że nie przywiązywano wagi do innych sfer życia związanych z organizacją czasu wolnego.
W latach 70-tych XX wieku pojawiło się kolejne pokolenie osób wymagających wsparcia, tych których dorosłość przypadła na lata wojny 1939–1945. Z pomocą przyszła im angielska arystokratka Lady Ryder, która ukochała Polskę i Polaków - lotników, którymi opiekowała się jako pielęgniarka w Wielkiej Brytanii w czasie II Wojny Światowej. Opiekując się nimi postanowiła, że „ich pamięć winna być po wojnie uczczona założeniem instytucji, która by, z równą jak oni ofiarnością, pogodą i bezinteresownością służyła wszystkim dotkniętym chorobą, nędzą i samotnością” [Sue Ryder, 1978, s. 6]. Kierując się tą ideą Lady Ryder założyła fundację Sue Ryder, która wybudowała w Polsce 30 pawilonów mieszkalnych, w tym jeden w Psarach. Pawilon zwany do dzisiaj angielskim został zbudowany z materiałów angielskich przewiezionych statkiem, przez robotników angielskich i przez nich w całości wyposażony. Lady Ryder do dnia swojej śmierci 2 listopada 2000 roku, interesowała się powstałymi z Jej inicjatywy Domami, odwiedzała je i przebywała wśród mieszkańców. Wielką kontynuatorką tradycji Lady Ryder w Polsce była zmarła w 2011 roku Pani Maria Stolzman, dla której los mieszkańców w ufundowanych Domach nie pozostał obojętny, które wspierała i odwiedzała do końca swego życia.
Aktualnie nasz Dom zamieszkuje 166 osób przewlekle psychicznie chorych w tym 69 kobiet i 97 mężczyzn. Najmłodszy Mieszkaniec ma 25 lat, natomiast najstarszy 91.
